زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

علی بن محمد اشعری قردانی





ابوالحسن علی بن محمد اشعری، از محدثان قرن سوم هجری قمری که به جهت عدم شهرت، برخی او را مجهول الحال و بعضی ضعیف شمرده‌اند.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالحسن علی بن محمد بن علی بن سعد اشعری قمی قزدانی (قرّدانی)، از محدثانی است که از حمدان بن سلیمان نیشابوری و حسین بن نصر عطار حدیث آموخته است. شخصیت وی چندان شناخته شده و مشهور نبوده است، از این‌رو برخی او را مجهول الحال
[۳] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷.
و بعضی ضعیف شمرده‌اند و نجاشی ذیل شرح‌حال حمدان، او را قزوینی می‌نامد نه قزدانی. سال وفات و زمان زیستن ابوالحسن هم روشن نیست، ولی با توجه به روایت محمد بن حسن بن ولید۳۴۳ق احمد بن ادریس (م۳۰۶ق) و ثقة‌الاسلام کلینی با یک واسطه از وی، اشعری را می‌توان از رجال قرن سوم به حساب آورد.
وی تالیف بزرگی به نام النوادر داشته است. گفتنی است نجاشی وی را ابن متویه لقب داده که ظاهراً مرتکب اشتباه شده و ابن متویه علویة بن متویة بن علی بن سعد قردانی، راوی محمد بن سالم سجستانی است.

۲ - پانویس


 
۱. شیخ مفید، الاختصاص، ص۳۲۷.    
۲. شیخ مفید، الامالی، ص۲۱۴.    
۳. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۳۰۷.
۴. جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۴، ص۶۳.    
۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۱۳۸.    
۶. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۸۴.    
۷. شیخ مفید، الامالی، ص۲۱۴.    
۸. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۳، ص۱۵۴.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۵۷.    
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۳۲۲.    
۱۱. قمی، عباس، الکنی والالقاب، ج۱، ص۴۰۳.    
۱۲. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۶۲.    
۱۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، ص۲۰۳-۲۰۴.    
۱۴. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۴۶۱.    
۱۵. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۲۷۷.    
۱۶. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج۲، ص۱۵۹.    
۱۷. بروجردی، سید علی، طرائف المقال، ج۱، ص۲۳۵.    
۱۸. علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ص۲۱۹.    


۳ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۲۹، برگرفته از مقاله «علی اشعری».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.